گویی هرگز در دنیا نزیسته و در آبادیش نکوشیده اند. و یا گویی همیشه ساکن خانه آخرت بوده اند. از سرایی که در آن به سر می برند می روند، و اسیر توده های خاک که از آن وحشت دارند می شوند. سرگرم دنیایی بوده اند که از آن دست کشیدند و آخرتی را که به سوی آن کوچ کرده اند تباه ساخته اند. دیگر نمی توانند از بدیهایی که کرده اند بر گردند، و نه یاری این را دارند که به خوبیهایی که از دستشان بر می آید بیفزایند. به دنیا مهر ورزیدند ولی دنیا فریبشان داد، به آن اعتماد کردند و او به زمینشان زد. »